całkowanie równania różniczkowego
Encyklopedia PWN
Laplace 
, ur. 25 III 1749, Beaumont-en-Auge (Normandia), zm. 5 III 1827, Paryż,
francuski matematyk, astronom i fizyk; największy uczony końca XVIII i początku XIX w..
[laplạs]
Pierre Simon de , ur. 25 III 1749, Beaumont-en-Auge (Normandia), zm. 5 III 1827, Paryż,
mat. dział analizy mat., który zajmuje się wyznaczaniem ekstremów i punktów kryt. funkcjonałów, tzn. wielkości zmiennych, definiowanych w taki sposób, że każdej funkcji u (lub krzywej, powierzchni itp.), należącej do ustalonej klasy, odpowiada liczba I[u], będąca wartością pewnej całki, np. (1) I[u] = ∫Ω F(x, u(x), Du(x))dx (rozpatruje się także zagadnienia wariacyjne, w których funkcja F zależy od pochodnych wyższych rzędów funkcji u).
mat. funkcje Yn(θ, φ) dwóch zmiennych kątowych θ i φ (θ, φ — współrzędne sferyczne, czyli współrzędne punktu na sferze) będące rozwiązaniami równania różniczkowego o pochodnych cząstkowych: 
, które pojawia się np. podczas całkowania we współrzędnych biegunowych równania Schrödingera, opisującego ruch elektronu w atomie wodoru;
, które pojawia się np. podczas całkowania we współrzędnych biegunowych równania Schrödingera, opisującego ruch elektronu w atomie wodoru;
niemiecki filozof i matematyk; jedna z najwybitniejszych i najbardziej wszechstronnych postaci w dziejach kultury umysłowej XVII w..
numeryczne metody, analiza numeryczna, matematyka obliczeniowa,
dział wiedzy poświęcony konstruowaniu i analizie metod (algorytmów) umożliwiających rozwiązywanie różnorodnych zadań matematycznych (z zakresu analizy matematycznej, algebry liniowej, teorii aproksymacji, równań różniczkowych, całkowych i in.) za pomocą działań arytmetycznych.
fiz. zasady określające ruch układu fizycznego, sformułowane przy wykorzystaniu rachunku wariacyjnego;
